یه موضوعی که این روزا توی تهران باعث خوشحالی بچه‌ها شده تعطیلی مدارس توی این ایام آلودگی هواست. اما برای من یه چیزی گنگ و مبهوته که آیا آدم‌های دیگه موجودات فضایی یا خارق الخلقه‌ای هستن؟ ینی اونا می‌تونن آلودگی هوا رو رد کنن و برن مرحله‌ی بعد؟
قبول دارم که بچه ها سیستم دفاعی بدنشون ضعیف‌تره ولی خیلی از آدم‌های بزرگ و رشد یافته‌ی دیگه‌ای هم هستن که به مراتب وضعشون بدتر از حتی یه کودکه ولی مجبورن برای کار و درآمد همش تو این هوا دود بخورن.
نمی‌دونم چطوری ولی بد نیست یه کم به فکر مردم عادی هم باشیم و یه راهی برای اونا هم پیدا کنیم، خیلیا به خاطر مسائل مالی این مسیر آلوده رو میرن و میان و صداشونم در نمیاد. تهشم میگیم چرا آمار سرطان اینقدر زیاد شده. (اگه خود هوا سرطانیمون نکنه استرس ناشی از هوای آلوده یکی دوتا عیب و ایراد میذاره روی بدنمون)
نتیجه‌ی اخلاقی:
- یارانه‌ها رو زیاد کنیم که کمتر بریم و بیایم. بی زحمت یارانه بشه ماهی ۸۰۰ تومن (نفری) 😛
- آدم بزرگا رو یه روز تعطیل کنید هوا صاف‌تر میشه. چرخه‌ی اقتصاد با یه روز تعطیلی نمیخوابه
- ماسک (ماکس، ماصک، ماثک، ماکص، ماکث و …) بزنید.
یک دیدگاه