به شخصه کاملاْ موافق احترام گذاشتن به کل آدم‌های روی زمین بدون در نظر گرفتن مرتبه، مقام و جنسیت هستم. اعتقادم اینه که این احتراما هستش که حس آرامش و امنیت رو بوجود میاره. اما بعضی اوقات این احترامات رنگ و بوی دیگه‌ای میگیره و یه جور تبعیض بوجود میاره.
چند روز پیش وقتی سوار تاکسی می‌شدم و اولین نفری بودم که به ماشین می‌رسم در جلوی ماشین رو باز کردم و رفتم نشستم. تو همین حین راننده‌ی تاکسی داد زد که آقا برو عقب بشین! برام سؤال بود که قضیه چیه؟ فک کردم کسی قبل از من هست که یه جایی زنبیل گذاشته و ندیدم!
پرسیدم چرا؟ گفت الان یه خانوم میاد باید بری عقب بشینی. گفتم هنوز نیومده که بذا بیاد!
خلاصه واستادیم و از شانس ما یه خانم میانسال و یه خانم جوون و یه آقا اومدن. جالب اینجاست که من رو پیاده کرد و گفت خانوم ( همون جوونه) شما جلو بشین. والا به خدا اینا احترام نیست هرچند از این کارش فوق العاده ناراحت شدم و نوع فکرش که چرا فکر می‌کنه فقط باید به یه خانوم احترام بذاره! ولی گفتم به احترام همون خانوم بی خیال حرف زدن این جور مسائلش بشم.
چند روز بعدش این اتفاق به شکل دیگه ای افتاد. زمانی که من جلو نشسته بودم و کلاً دونفر بیشتر تو ماین نبودیم ( من و یه آقای دیگه که من جلو نشسته بودم) یه خانوم جوون با ظاهری نیمه امروزی اومد گفت آقا میشه بریدعقب بشینید؟ هرچند کسی که این درخواست رو می‌کنه می‌تونه بره ماشین بعدی بشینه چون اولویت با کسانی هست که سوار شدن.. ولی به خودم گفتم شاید این موضوع برعکسش برای خودم اتفاق بیفته و حس خوبی نیست یه خانوم کنار چند تا آقا بشینه و قبول کردم.
یک روز گذشت و صبح موقع رفتن به محل کار سوار ماشینی شدم که سه تا خانوم بودن و یکیشون جلو نشسته بود. جالبه که خانوم‌ها از اون یه نفری که جلو نشسته بود خواستن بیاد عقب بشینه ولی خانوم مورد نظر میگفتن من می‌خوام راحت باشم.
نتیجه‌های اخلاقی احترام گذاشتن:
- احترام به صورت متقابلش قشنگه
- احترام گذاشتن رو با چاپلوسی یکی نکنید
- رفتن به صندلی عقب گذاشتن یه جور احترام هست. چه برای مذکر و چه برای مؤنث
من دیگه حرفی ندارم 🙂
یک دیدگاه